Θα γίνουμε αόρατοι...

Η είδηση για τη δημιουργία του πρώτου μανδύα αορατότητας από το Πανεπιστήμιο Duke στις Η.Π.Α, έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον!

Πριν από λίγες εβδομάδες, φιλοξενήσαμε δηλώσεις του καθηγητή Michio Kaku, που ομολογούσε ότι οι επιστήμονες έκαναν λάθος τόσα χρόνια να θεωρούν την αορατότητα "ανέφικτη".

Σήμερα, το pyles.tv και η Όλγα Τάντου, επικοινώνησαν με τον επικεφαλής της έρευνας David R. Smith, ο οποίος είναι Καθηγητής Ηλεκτρονικής και Εφαρμογής Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Duke.

"Πράγματι, δημιουργήσαμε τον μανδύα αορατότητας!"

Όλγα Τάντου: Καθηγητά Σμιθ, είστε ο άνθρωπος που κατάφερε το ακατόρθωτο! Αποδείξατε ότι οι ιστορίες επιστημονικής φαντασίας σχετικά με την αορατότητα ανήκουν στο παρελθόν, και αυτό χάριν στην έρευνά σας, σύμφωνα με την οποία, η αορατότητα δεν είναι πλέον ένα όνειρο, αλλά είναι επιστημονικά δυνατή. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για την έρευνά σας.

David R. Smith: Ο αρχικός σκοπός της έρευνάς μας δεν ήταν να πραγματοποιήσουμε την αορατότητα, αλλά αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε διάφορα υλικά που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για να δούμε τι θα προκύψει. Τα υλικά που επεξεργαστήκαμε είχαν ιδιότητες διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει.

Αν στην πραγματικότητα σκεφτούμε την έννοια της αορατότητας, και έπειτα εφαρμόσουμε το συνδυασμό που δημιουργήσαμε, και εφόσον κάνουμε σωστά την εφαρμογή, τότε ειλικρινά προκύπτει ένας μανδύας αορατότητας!

Το δύσκολο είναι στο να καταφέρει κάποιος να δημιουργήσει τα κατάλληλα υλικά, και εδώ είναι που η ομάδα μας έκανε τη διαφορά και παρήγαγε υλικά που είναι εξαιρετικά δύσκολο εώς και αδύνατο να τα φτιάξει κάποιος άλλος. Έτσι «φτιάξαμε την συνταγή μας» και πλέον έχουμε τη δυνατότητα σε συχνότητες μικροκυμάτων να παράγουμε αορατότητα. Το εργαστήριό μας έχει φτιάξει το βασικό σχεδιασμό που απαιτείται για αυτό.

Πότε θα μπορεί ο άνθρωπος να γίνεται αόρατος όποτε το επιθυμεί;

Όλγα Τάντου: Πώς λειτουργεί ο μανδύας αορατότητας;

David R. Smith: Αυτό που κάνει είναι να δέχεται ακτίνες φωτός και ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, οι οποίες στη συνέχεια περιβάλλουν ένα αντικείμενο, το οποίο έπειτα γίνεται αόρατο. Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα αντικείμενο και θέλετε να το «εξαφανίσετε». Το τοποθετείτε μέσα στον μηχανισμό μας, τα μικροκύματα εισέρχονται από τη μία πλευρά, και έπειτα διασπώνται και επανενώνονται στην άλλη πλευρά.

Αν στέκεσαι πίσω από τον μανδύα δεν βλέπεις κάποια αντανάκλαση, ενώ αν στέκεσαι μπροστά του φαίνεται σαν να διαπερνούν απλώς μικροκύματα. Από όποια πλευρά παρατήρησης και οπτική γωνία το παρακολουθεί κάποιος, δεν βλέπει ούτε το αντικείμενο ούτε τον μανδύα. Και τα δύο είναι αόρατα.

Όλγα Τάντου: Εκτιμάτε ότι στο μέλλον θα είναι δυνατό και ο άνθρωπος να γίνει αόρατος; Και αν ναι, σε πόσα χρόνια από τώρα, και κάτω από ποιες συνθήκες θα γίνει αυτό;

David R. Smith: Αυτό είναι το δύσκολο ερώτημα. Κάτι που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι ότι το καταφέραμε αυτό σε συχνότητες μικροκυμάτων που απέχουν από τις συχνότητες που μπορούμε να αντιληφθούμε. Και παρόλο που μπορούμε να μεταφέρουμε τα υλικά μας από την μία κλίμακα στην άλλη, η συμπεριφορά τους δεν θα είναι η ίδια. Επομένως, είναι ειλικρινά πολύ πιο δύσκολο να κατασκευάσουμε έναν μανδύα αορατότητας ο οποίος θα καθιστά τα αντικείμενα αόρατα στις συνήθεις ακτίνες φωτός. Αυτές δηλαδή που μπορούμε να τις δούμε.

Ενώ λοιπόν εκτιμώ ότι έχουμε λόγους για να είμαστε αισιόδοξοι, δεν βλέπω πιθανό στο άμεσο μέλλον να κατασκευάζεται ο μανδύας που με ρωτήσατε. Μέχρι τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα. Μας ενθουσιάζει το να επιλύσουμε αυτά τα προβλήματα, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει άμεσα. Διστάζω να πω κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Συζητάμε για κάποιες δεκαετίες από τώρα, και όχι μέσα στα επόμενα χρόνια.